Het i
Lieve broeders, zusters en vrienden,
Het is nog maar recent dat we onze laatste nieuwsbrief hebben verstuurd. Toch zijn er weer heel mooie dingen te vertellen.
Vangaindrano, Midongy & Befotaka
Achter: Willy en Lucile
De gelegenheid kwam! Wouter onderneemt zo nu en dan zendingstripjes in het zeer afgelegen Midongy en Befotaka gebied. Er lopen geen wegen naar toe dus de samenwerking met het Zwitserse helikopter organisatie, Helimission is een uitkomst. We vlogen met Nick Däpp, de piloot die we al jaren kennen, naar Vangaindrano. Onderweg zijn we nog even geland in ons dorp om snel hallo te zeggen 😎
Vanuit de zendingspost ‘Hosanna’ zijn we dagelijks naar de twee districten gevlogen. We bezochten vijf dorpen per dag. De dorpelingen hadden nog nooit blanke mensen en een helikopter gezien. Sommige kenden het alleen van de film.
Klik hier om een korte video te zien.
Tja, ik kwam er al snel achter dat mijn gebruikelijke Antanala dialect niet overeenkwam met de die van de mensen hier. De bevolkingsgroepen zijn de Bara en Antaisaka met ieder hun eigen dialect. Lucile en een andere medewerker, Willy, beidde Antaisaka, moesten af en toe hartelijk lachen om mijn dialect. Sommige Antanala-woorden hebben een heel andere betekenis in het Bara of Antaisaka.
De manier waarop ik bijvoorbeeld zei dat God niet wil dat we overpel plegen, wordt door de Bara opgevat als picknick. Totdat ik de juiste uitspraak en woorden te pakken had, heb ik het eerst met wat humor vertaald. Dus het zevende gebod heb ik vervolgens uitgelegd als: “gij mag picknicken, maar niet stiekem met de vrouw van je buurman.” Willy en Lucile hebben me geweldig geholpen met het leren van de juiste uitspraak en woorden.
De meeste mensen hadden geen kennis van het Evangelie. Eén dorp had zelfs nog nooit van de naam Jezus gehoord! Ja, ze wisten wel dat God de Schepper bestaat… Duh! Hoe anders zou alles er zijn! Maar ze vroegen zich af wie Zijn Zoon was en waar Hij woonde. Ik zei dat de Here Jezus nu in de hemel woonde. “Oooh, dus Hij is dood,” zeiden ze. Grote verbazing toen ik ze uitlegde dat Hij dood was geweest, maar op de derde dag weer levend was geworden! Wat een ervaring! Wat een openheid! En wat een voorrecht!
Inmiddels hebben Wouter en Sanne de missie teruggekoppeld en de berichten zijn veel belovend. Diverse dorpen hebben aangegeven dat ze graag meer horen over Jezus, de Zoon van God, de Redder van de wereld. In een ander dorpen komen nu groepjes samen om de (gekregen) Bijbel te bestuderen. De mensen zijn hongerig naar het Evangelie.
Mattheüs 9:37-38
De oogst is wel groot, maar er zijn weinig arbeiders. Bid daarom tot de Heere van de oogst dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitzendt.
Malagasy Bijbelstudenten
De eerste dag hebben we de studenten voorgesteld aan onze vrienden, Sylvestre en Fanja en de vaders van Boto, Mainty en Bosila.
De tweede dag zijn ze in twee groepen naar verder afgelegen dorpen gelopen. De vaders van Mainty en Boto gingen met één groep naar Masoabe. Het dorp ligt op 2,5 uur loopafstand. De mensen wisten wie we waren en de groep werd hartelijk ontvangen. De andere groep ging met de vader van Bosila naar Dongosabe.
Beidde dorpen stonden zeer open voor het Evangelie en het bezoek zette de aanwezige christenen aan om zelf ook meer actief te gaan evangeliseren. Dat is natuurlijk iets wat we graag zien gebeuren: christenen die hun eigen dorpsgenoten gaan vertellen over Jezus. Normaal denken veel christenen hier dat dit vooral de taak is van dominees. Maar ja, als er geen dominee in de buurt woont, gebeurt er dus weinig.
Klik hier om zijn getuigenis te horen.
De laatste dag is de gehele groep op bezoek gegaan in Tsararano. De mensen hier hadden ons al vaak gevraagd om ook bij hen het Evangelie uit te leggen.
Ik heb nog niet kunnen terugkoppelen met onze vrienden in Maroamboka hoe de reacties zijn. Maar het kleine beetje dat we gehoord hebben is veelbelovend. Mensen zijn oprecht nieuwsgierig naar meer van de Bijbel en veel lokale christenen hebben al aangegeven dat ze een volgende keer graag meewerken aan Evangelisatie.
Eenmaal thuis
Twaalf dagen later waren Dani en ik weer thuis. Onderweg had Dani de griep opgelopen dus we waren niets te vroeg weer bij het gezin. Eén voor één begonnen we te kuchelen en hoesten. Dani spande de kroon en in het weekend werd hij nog zieker met bevingen en rillingen. Katja heeft toen maar een Malaria test gedaan die positief uitsloeg. Bovenop de griep dus ook nog Malaria. We hebben altijd medicijnen in huis dus dat konden we gelijk te lijf. Maar o wee! De medicijnen sloegen niet aan en we besloten hem naar het ziekenhuis van een bevriende Duitse vroedvrouw, Tanja Hock, te brengen. Daar is hij gelijk aan het infuus gezet.
Gelukkig waren we op tijd en zagen we dat het medicijn via het infuus zijn werk deed. Katja heeft de hele week overdag aan zijn bed gezeten en ik loste haar af voor de nacht. Na vijf dagen mochten we hem gelukkig weer mee naar huis nemen.
Nu is Dani de meeste fitte en gezonde persoon van het gezin. De rest, inclusief ik, hebben een flinke griep te pakken. Bah! We waren even vergeten hoe dat ook alweer voelde 🤒
Geluk bij een ongeluk
Officieel moest ik deze week alweer afreizen naar ons dorp. De tweede groep studenten zou 15 juni arriveren. Maar ze hebben onverwacht afgemeld. Dat is jammer! Maar gezien de situatie in het gezin misschien wel helemaal niet zo erg.
Het komt de rust ook wel even ten goede. Al die weken dat ik weg ben heeft Katja alles alleen moeten doen. Gelukkig helpen de kinderen goed mee, maar het is met bepaalde zaken toch handiger als we samen zijn. Thuisonderwijs, boodschappen, huishouden. Allemaal zaken waar Katja een prima routine in heeft. Maar als dan één van de kinderen met mij meegaat moet ze wel even het schoolwerk van dat kind anders gaan plannen.
Daarnaast is Katja vaak ook bezig met de planning van de volgende maand(en). In juli hopen we namelijk als gezin op vakantie naar ons dorp te gaan. En in augustus hoopt Vanya naar Nederland te vertrekken om in september te beginnen aan de universiteit in Groningen. Katja hoopt met haar mee te reizen om haar te helpen met het opzetten van haar woning, verzekeringen en wat al niet. Die weken mag ik de kinderen thuisonderwijs gaan geven 😵💫 Dat schema is Katja dus ook al aan het voorbereiden.
Het is dus wat dat betreft een geluk bij een ongeluk dat de groep niet kan komen. We mogen hier ook de hand van de Heer in zien.
1 Korinthiërs 10:13
En God is getrouw: Hij zal niet toelaten dat u verzocht wordt boven wat u aankunt, maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven om die te kunnen doorstaan.
Tot slot
We hopen dat u na het lezen van deze brief, net als wij, ook uitziet naar wat de toekomst gaat brengen. We kunnen plannen maken maar één ding weten we zeker: “wat de Heer van plan is, gebeurt.” (Spreuken 19:21)
We voelen ons bevoorrecht dat we zo veel steun krijgen in ons werk. Bedankt voor uw gebed, medeleven, en ondersteuning!
Samen met jullie willen we op de Heer blijven vertrouwen! Want God is goed, altijd! En altijd is God goed!
Van harte Gods zegen toegewenst,
Katja & Jurgen
Vanya, Issa, Abbey, Dani en Siemen Hofmann.
Gebedspunten
Dankbaar zijn we, omdat:- we een grote en machtige God dienen;
- God dagelijks toevoegt aan de gemeente;
- de tijd in Vangaindrano en ons dorp;
- de Malagasy studenten zo hartelijk ontvangen werden.
- onze financiële stand weer op peil komt;
- onze gezondheid;
- Katja’s planning wat betreft het onderwijs;
- de laatste maanden op Madagaskar voor Vanya;
- de nieuwe planning wat betreft de studenten die niet konden komen.
Vangaindrano, Midongy & Befotaka
Achter: Willy en Lucile
De gelegenheid kwam! Wouter onderneemt zo nu en dan zendingstripjes in het zeer afgelegen Midongy en Befotaka gebied. Er lopen geen wegen naar toe dus de samenwerking met het Zwitserse helikopter organisatie, Helimission is een uitkomst. We vlogen met Nick Däpp, de piloot die we al jaren kennen, naar Vangaindrano. Onderweg zijn we nog even geland in ons dorp om snel hallo te zeggen 😎
Vanuit de zendingspost ‘Hosanna’ zijn we dagelijks naar de twee districten gevlogen. We bezochten vijf dorpen per dag. De dorpelingen hadden nog nooit blanke mensen en een helikopter gezien. Sommige kenden het alleen van de film.
Klik hier om een korte video te zien.
Tja, ik kwam er al snel achter dat mijn gebruikelijke Antanala dialect niet overeenkwam met de die van de mensen hier. De bevolkingsgroepen zijn de Bara en Antaisaka met ieder hun eigen dialect. Lucile en een andere medewerker, Willy, beidde Antaisaka, moesten af en toe hartelijk lachen om mijn dialect. Sommige Antanala-woorden hebben een heel andere betekenis in het Bara of Antaisaka.
De manier waarop ik bijvoorbeeld zei dat God niet wil dat we overpel plegen, wordt door de Bara opgevat als picknick. Totdat ik de juiste uitspraak en woorden te pakken had, heb ik het eerst met wat humor vertaald. Dus het zevende gebod heb ik vervolgens uitgelegd als: “gij mag picknicken, maar niet stiekem met de vrouw van je buurman.” Willy en Lucile hebben me geweldig geholpen met het leren van de juiste uitspraak en woorden.
De meeste mensen hadden geen kennis van het Evangelie. Eén dorp had zelfs nog nooit van de naam Jezus gehoord! Ja, ze wisten wel dat God de Schepper bestaat… Duh! Hoe anders zou alles er zijn! Maar ze vroegen zich af wie Zijn Zoon was en waar Hij woonde. Ik zei dat de Here Jezus nu in de hemel woonde. “Oooh, dus Hij is dood,” zeiden ze. Grote verbazing toen ik ze uitlegde dat Hij dood was geweest, maar op de derde dag weer levend was geworden! Wat een ervaring! Wat een openheid! En wat een voorrecht!
Inmiddels hebben Wouter en Sanne de missie teruggekoppeld en de berichten zijn veel belovend. Diverse dorpen hebben aangegeven dat ze graag meer horen over Jezus, de Zoon van God, de Redder van de wereld. In een ander dorpen komen nu groepjes samen om de (gekregen) Bijbel te bestuderen. De mensen zijn hongerig naar het Evangelie.
Mattheüs 9:37-38
De oogst is wel groot, maar er zijn weinig arbeiders. Bid daarom tot de Heere van de oogst dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitzendt.
Malagasy Bijbelstudenten
De eerste dag hebben we de studenten voorgesteld aan onze vrienden, Sylvestre en Fanja en de vaders van Boto, Mainty en Bosila.
De tweede dag zijn ze in twee groepen naar verder afgelegen dorpen gelopen. De vaders van Mainty en Boto gingen met één groep naar Masoabe. Het dorp ligt op 2,5 uur loopafstand. De mensen wisten wie we waren en de groep werd hartelijk ontvangen. De andere groep ging met de vader van Bosila naar Dongosabe.
Beidde dorpen stonden zeer open voor het Evangelie en het bezoek zette de aanwezige christenen aan om zelf ook meer actief te gaan evangeliseren. Dat is natuurlijk iets wat we graag zien gebeuren: christenen die hun eigen dorpsgenoten gaan vertellen over Jezus. Normaal denken veel christenen hier dat dit vooral de taak is van dominees. Maar ja, als er geen dominee in de buurt woont, gebeurt er dus weinig.
Klik hier om zijn getuigenis te horen.
De laatste dag is de gehele groep op bezoek gegaan in Tsararano. De mensen hier hadden ons al vaak gevraagd om ook bij hen het Evangelie uit te leggen.
Ik heb nog niet kunnen terugkoppelen met onze vrienden in Maroamboka hoe de reacties zijn. Maar het kleine beetje dat we gehoord hebben is veelbelovend. Mensen zijn oprecht nieuwsgierig naar meer van de Bijbel en veel lokale christenen hebben al aangegeven dat ze een volgende keer graag meewerken aan Evangelisatie.
Eenmaal thuis
Twaalf dagen later waren Dani en ik weer thuis. Onderweg had Dani de griep opgelopen dus we waren niets te vroeg weer bij het gezin. Eén voor één begonnen we te kuchelen en hoesten. Dani spande de kroon en in het weekend werd hij nog zieker met bevingen en rillingen. Katja heeft toen maar een Malaria test gedaan die positief uitsloeg. Bovenop de griep dus ook nog Malaria. We hebben altijd medicijnen in huis dus dat konden we gelijk te lijf. Maar o wee! De medicijnen sloegen niet aan en we besloten hem naar het ziekenhuis van een bevriende Duitse vroedvrouw, Tanja Hock, te brengen. Daar is hij gelijk aan het infuus gezet.
Gelukkig waren we op tijd en zagen we dat het medicijn via het infuus zijn werk deed. Katja heeft de hele week overdag aan zijn bed gezeten en ik loste haar af voor de nacht. Na vijf dagen mochten we hem gelukkig weer mee naar huis nemen.
Nu is Dani de meeste fitte en gezonde persoon van het gezin. De rest, inclusief ik, hebben een flinke griep te pakken. Bah! We waren even vergeten hoe dat ook alweer voelde 🤒
Geluk bij een ongeluk
Officieel moest ik deze week alweer afreizen naar ons dorp. De tweede groep studenten zou 15 juli arriveren. Maar ze hebben onverwacht afgemeld. Dat is jammer! Maar gezien de situatie in het gezin misschien wel helemaal niet zo erg.
Het komt de rust ook wel even ten goede. Al die weken dat ik weg ben heeft Katja alles alleen moeten doen. Gelukkig helpen de kinderen goed mee, maar het is met bepaalde zaken toch handiger als we samen zijn. Thuisonderwijs, boodschappen, huishouden. Allemaal zaken waar Katja een prima routine in heeft. Maar als dan één van de kinderen met mij meegaat moet ze wel even het schoolwerk van dat kind anders gaan plannen.
Daarnaast is Katja vaak ook bezig met de planning van de volgende maand(en). In juli hopen we namelijk als gezin op vakantie naar ons dorp te gaan. En in augustus hoopt Vanya naar Nederland te vertrekken om in september te beginnen aan de universiteit in Groningen. Katja hoopt met haar mee te reizen om haar te helpen met het opzetten van haar woning, verzekeringen en wat al niet. Die weken mag ik de kinderen thuisonderwijs gaan geven 😵💫 Dat schema is Katja dus ook al aan het voorbereiden.
Het is dus wat dat betreft een geluk bij een ongeluk dat de groep niet kan komen. We mogen hier ook de hand van de Heer in zien.
1 Korinthiërs 10:13
En God is getrouw: Hij zal niet toelaten dat u verzocht wordt boven wat u aankunt, maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven om die te kunnen doorstaan.
Tot slot
We hopen dat u na het lezen van deze brief, net als wij, ook uitziet naar wat de toekomst gaat brengen. We kunnen plannen maken maar één ding weten we zeker: “wat de Heer van plan is, gebeurt.” (Spreuken 19:21)
We voelen ons bevoorrecht dat we zo veel steun krijgen in ons werk. Bedankt voor uw gebed, medeleven, en ondersteuning!
Samen met jullie willen we op de Heer blijven vertrouwen! Want God is goed, altijd! En altijd is God goed!
Van harte Gods zegen toegewenst,
Katja & Jurgen
Vanya, Issa, Abbey, Dani en Siemen Hofmann.
Gebedspunten
Dankbaar zijn we, omdat:- we een grote en machtige God dienen;
- God dagelijks toevoegt aan de gemeente;
- de tijd in Vangaindrano en ons dorp;
- de Malagasy studenten zo hartelijk ontvangen werden.
- onze financiële stand weer op peil komt;
- onze gezondheid;
- Katja’s planning wat betreft het onderwijs;
- de laatste maanden op Madagaskar voor Vanya;
- de nieuwe planning wat betreft de studenten die niet konden komen.